Caminante, no hay camino

Een gedicht van Antonio Machado (1875 – 1939)

Caminante, son tus huellas
el camino y nada más;
caminante, no hay camino,
se hace camino al andar.
Al andar se hace camino,
y al volver la vista atrás
se ve la senda que nunca
se ha de volver a pisar.
Caminante, no hay camino,
sino estelas en la mar.

Mijn poging tot vertaling:

Wandelaar, jouw sporen zijn
de weg en anders niets;
wandelaar, er is geen weg,
je weg ontstaat pas bij het gaan.
Al gaande maak je je weg,
en terugkijkend, achter, open
ontwaar je het pad dat nooit
opnieuw door jou wordt gelopen.
Wandelaar, er is geen weg,
alleen schuimsporen op zee.

Antonio Machado, uit “Proverbios y cantares”, in Campos de Castilla (1907-1917).

Wat ik hier mooi aan vind? Het is een reflectie op wat het betekent om onze eigen weg te gaan. Het beeld dat Machado gebruikt suggereert dat niemands weg vooraf is uitgestippeld. Daarmee wordt het gedicht een aansporing om onszelf te bevrijden. Werkelijk onze eigen weg gaan begint met inzien dat we zelf verantwoordelijk zijn voor de keuzes die we elke dag weer maken. No hay camino.