Straatleven in Beijing

Het begint hier steeds kouder te worden, maar de verwarming is nog steeds niet aan. Verwarmen is hier een collectieve zaak, want de flats hebben stadsverwarming waar individueel niets aan te regelen valt. Een jaar geleden draaide de verwarming rond deze tijd al, maar Beijing is dit seizoen overgegaan van kolen op gas, vanwege de luchtvervuiling. Maar gas is duurder dan kolen, dus is centraal gedecreteerd dat de verwarming dit jaar pas op 15 november aan gaat.

De mensen hier hebben trouwens ingenieuze manieren om zich tegen de kou te wapenen. In de collegezalen doen studenten en docenten hun jas niet uit. Ook het volksdansen ’s avonds in de parkjes en op de pleinen gaat gewoon door, maar met dikke jassen aan. En de berijders van de electrische scootertjes hebben een soort scooter-schort met ingebouwde gewatteerde handschoenen:

Deze foto is van gisteren, toen we op de fiets onderweg waren naar de kamer van Yanjing, om samen aan een artikel te werken. Er wordt hier dus heus wel gewerkt:

En daarna een enorm bord noedels in de mensa.

’s Middags verbazen we ons over de vele verkooppunten voor electrische fietsen en scooters. Bij de Beijing Olympische Spelen van 2008 zijn de scooters op benzine in de ban gedaan, en nu rijdt iedereen electrisch. In een centraal geregelde samenleving is het geen probleem om zo’n regel af te dwingen. Het algemene belang is er zeer mee gediend, en hoe het bij ons moet zou ik niet weten. Want ook bij ons moeten die stink-scooters natuurlijk weg.

Daarna lopen we nog wat rond in een hutong, een traditionele Beijing kronkel-straat met kleine huisjes en winkeltjes, waar de mensen heel dicht op elkaar wonen en voor water en wc naar het openbare badhuis moeten.

Maar het China dat je op deze foto’s ziet is nu heel snel aan het verdwijnen.