De receptie van het Cass rapport (vervolg)

Het Cass rapport dat op 10 april 2024 verscheen is een diepgaand onderzoek opgesteld door de gezaghebbende Britse kinderarts Hilary Cass, met als centrale vraag: wat is de beste behandeling voor kinderen met genderdysforie? De hoofdconclusie van het rapport is dat we dat op dit moment niet weten.

De meningen over de beste behandeling van deze kinderen en jongeren lopen uiteen. Het bewijs is zwak en clinici hebben ons verteld dat ze niet met zekerheid kunnen vaststellen welke kinderen en jongeren een blijvende transidentiteit zullen hebben. (Cass rapport, blz 22)

Het Cass rapport maakt korte metten met de beweringen van de transgenderbeweging dat er een wetenschappelijke basis is voor zoiets als een blijvende transidentiteit, en ‘dat de wetenschap vaststaat’ (‘that the science is settled’). Dr Cass laat overtuigend zien dat dat allerminst het geval is.

Een uitstekend overzicht, door Jo Bartosch, van wat er in GB voorafging aan het Cass rapport is hier te lezen. Het geeft een bloemlezing van hoe critici van het transgenderdenken door de transbeweging zijn aangepakt. De flawed research from the Netherlands komt ook nog even ter sprake. De slotsom van Bartosch is dat de heksen die door de transactivisten jarenlang zijn zwartgemaakt, bedreigd en getreiterd het al die tijd bij het rechte eind hebben gehad. Maar hoe moeten we samen verder, nu het Cass rapport er ligt?

Hoe hervonden mensen zichzelf na de hysterie van de heksenprocessen? Hoe moet het geweest zijn om de omslag mee te maken toen die zogenaamde heksen plotseling gewone vrouwen bleken te zijn? Wat zeiden de aanklagers toen duidelijk werd dat deze vermeende vertegenwoordigers van Satan gewoon volwassen menselijke vrouwen waren? Hebben ze zich schuldig gevoeld en hebben ze geprobeerd om het goed te maken? Hebben ze geprobeerd hun verantwoordelijkheid te ontlopen? Of hebben ze hun hakken in het zand gezet?

Inderdaad, de vraag is nu hoe de politici, de medische beroepsverenigingen, de maatschappelijke instanties, de krantenredacties, de zorgverleners en de influencers, kortom iedereen die zich in de luren heeft laten leggen door het transgenderdenken, op het rapport gaan reageren.

De conclusies van het Cass rapport gaan lijnrecht in tegen het gangbare denken binnen het transactivisme, zoals in Nederland bijvoorbeeld luidruchtig uitgedragen door het Transgender Netwerk Nederland Deze club heeft in Nederland een behoorlijke maatschappelijke invloed, tot in de haarvaten van onze samenleving. Ze verkondigen het evangelie dat biologisch geslacht er niet toe doet: ‘Je bent transgender als je je anders voelt dan het geslacht waarmee je geboren bent.’ Zie hun publicatie Transgender: een toegankelijke gids. Deze gids wordt (of werd) ook door COC Nederland gepromoot.

Het Transgender Netwerk Nederland produceert dubieuze teksten zoals deze, bedoeld om biologiedocenten in Nederland ‘bij de les’ te houden:

Erkenning van genderdiversiteit is ook realiseren dat er mannen zijn met eicellen en vrouwen met zaadcellen.

Verantwoord biologieles geven wordt bijzonder lastig als je te maken krijgt met dit soort stoorzenders. Voor wie het niet gelooft: dit komt uit het GenderDoeboek voor Scholen.

Je zou denken dat we hier met zijn allen nodig over moeten praten, maar dat gebeurt in Nederland niet of weinig. Een kritisch artikel in de NRC over de invloed van lobbygroepen zoals het Transgender Netwerk op het onderwijs, van 17 oktober 2021, heeft in elk geval niet geleid tot ophef of maatschappelijk debat. Hopelijk brengt het Cass rapport hierin verandering.

In Groot Brittannië komt het gesprek intussen op gang. Zestien senior Britse klinisch psychologen hebben van zich laten horen in een ingezonden brief aan The Observer (The Guardian on Sunday) van 21 april:

Of het nu met opzet was of niet, en ook al hebben velen hun best gedaan in een onmogelijke situatie, het waren klinisch psychologen die een ideologie promootten die bijna onmogelijk aan te vechten was; die, zoals het Cass-rapport blootlegde, merendeels hebben gefaald in het stellen van de juiste diagnoses van jongeren die hulp zochten en die daardoor velen op een “onomkeerbaar medisch pad” hebben gezet dat in de meeste gevallen ongepast was; en die faalden in hun meest basale plicht om hun administratie bij te houden.

Ze menen dat de British Psychological Society verzuimd heeft om richtlijnen op te stellen voor clinici die in dit mijnenveld moesten werken en ze zijn van oordeel dat hun beroepsvereniging nu probeert het eigen straatje schoon te vegen. Ze schrijven dat ze zich schamen voor de rol van de psychologie in de genderzorg.

Het Britse Gay Men’s Network kwam met een officiële verklaring van 29 bladzijden, die hier is te vinden. De verklaring liegt er niet om:

De definitieve Cass Review is een vernietigend verslag van een ongekend homofoob medisch schandaal in de NHS en de particuliere gezondheidszorg. Dr. Cass beschrijft in detail hoe een autoritaire genderideologie de plaats innam van een empirisch onderbouwde praktijk in de GIDS-dienst. Klokkenluiders als Susan Evans en Dr David Bell werd het zwijgen opgelegd en ze werden gecanceld. De moedige detransitioner Keira Bell en mevrouw A werden gedwongen tot een moeizame rechtszaak om aandacht te krijgen voor elementaire wanpraktijken. Machtige voormalige belangenorganisaties voor homorechten zoals Stonewall hebben gefaald in hun hoofdtaak: het beschermen van jongeren die worden aangetrokken tot het eigen geslacht. In plaats van zich ertegen te verzetten, zoals ze hadden moeten doen, zijn ze een schadelijke ideologie gaan verdedigen. Zij die wel opkwamen voor homoseksuele jongeren, zoals de LGB Alliance, zijn bestookt met treiter-rechtszaken, door ideologen die niet bereid waren tot discussie. De Cass Review mag dan een keerpunt zijn voor homorechten, het feit dat deze realiteitstoets nodig was is tevens een vernietigende aanklacht tegen de homobeweging.

Ik hoop dat ik me vergis, maar ik zie COC Nederland voorlopig nog niet met zo’n verklaring komen.

In Nederland laten de serieuze kranten nog steeds hun oren hangen naar de transactivisten. De Volkskrant, Trouw en de NRC blijven teksten publiceren waarin schrijfster J.K. Rowling wordt belasterd, maar mijn protestbrief aan de NRC werd gemutileerd, en een uitstekende ingezonden brief van Marieke den Ouden waarin door de Volkskrant gepubliceerde onzin over de transgenderwet wordt weerlegd is door die krant geweigerd. Oordeel zelf, de brief is hier te lezen.

In Groot Brittannië is er intussen een petitie gestart voor een public inquiry (parlementaire enquête) naar de invloed van transgender ideologie op de NHS en op scholen.