Twijfelen aan de Werkelijkheid (24) - Het Toneelstuk (2)
Sommigen onder mijn lezers hebben het wordt vervolgd onder de vorige aflevering opgevat als de toneeltekst wordt vervolgd. Dat was eigenlijk helemaal niet mijn bedoeling. Ik wilde juist verder met mijn filosofische bespiegelingen over het getwijfel aan de werkelijkheid. Maar mijn lezers hebben me wel op een idee gebracht. Dus vooruit, verder met de toneeltekst vandaag. En suggesties voor hoe het hierna weer vervolgd moet worden zijn welkom.
Lezen vanaf het begin is nergens voor nodig, maar het is wel handig om om de hoogte te zijn van het eerste bedrijf van dit toneelstuk.
Het decor is onveranderd: een kamer met een tafel en vier verspreid staande stoelen.
Doek open. Het toneel is leeg. Geluiden van een heftige vrijpartij zijn hoorbaar. De geluiden gaan door tot aan een dubbele climax. Korte stilte. Dan gestommel. Anna komt op, met d’r haar in de war. Ze is op blote voeten en ze draagt een opvallende rode peignoir. Ze rekt zich een paar keer uit, in stilte. Ze kijkt rond alsof ze de wereld voor het eerst ziet. Dan stommelt Jeroen het toneel op. Ook hij is blootsvoets, met een badjas aan.
Anna: Mijn lijf voelt gewoon dat dit klopt.
Jeroen: Lekker lijf.
Anna: Mijn lichaam is mijn basis. De bron van alle wijsheid. Van alle heling ook. Als ik terugga naar mijn basis kan ik mijzelf genezen. Dan kan ik ieder virus aan.
Jeroen: Jouw lijf.
Anna: Dat voel ik.
Jeroen: Jouw basis.
Anna: Dat weet ik gewoon.
Jeroen: Jouw fundament.
Anna: Daar kun je altijd op bouwen.
Jeroen: En daar moet de overheid vanaf blijven, met die vaccins.
Anna: Mijn basis.
Jeroen: Sacrosanct.
Anna: Sacrosanct ja, mijn lichaam. Precies, zo is het.
Jeroen: Onaantastbaar.
Anna: Hmmm. Mooi gezegd, Jeroen. Als je dezelfde waarden met iemand deelt is vrijen toch net even anders.
Jeroen: Dezelfde waarden, dat gaan we nog wel zien. Ik ben blij dat je het lekker vond, met mij. Ik vond het ook wel lekker, met jou.
Anna: Hmmmm.
Jeroen: Gedeelde waarde.
Anna: Dit voelde zó goed, Jeroen.
Jeroen: Als een vrouw dat zegt …
Anna: Helemaal begrepen worden.
Jeroen: Ongegeneerde lust voelen.
Anna: Overrompeld worden.
Jeroen: Dat is wat vrouwen willen.
Anna: Ja. Dat is wat ik wilde. Nu. Met jou.
Jeroen: Niets ontziende mannelijkheid.
Anna: Hmmm.
Jeroen: Als een vrouw ‘nee’ zegt moet je niet denken ‘O, ze wil het niet’.
Anna: Dat is niet wat een echte man denkt, nee.
Jeroen: Dan moet je zeggen: ‘Schat, we gaan nog even wat drinken.’
Anna: En als ze dan ‘ja’ zegt…
Jeroen: Van het ene ‘ja’ komt het andere. Want dat is hoe het werkt. Plus nog een beetje fysieke overredingskracht, misschien.
Anna: (dromerig) Hmmm. Jij weet tenminste hoe dat moet.
Jeroen: Vrouwen willen juist helemaal niet dat je hun ‘nee’, hun weerstand respecteert. Thierry zegt dat ook. En Thierry kan het weten want die heeft les genomen bij een echte versierkunstenaar. Vrouwen versieren is namelijk een vaardigheid die je gewoon kunt leren. En Thierry heeft dat dus geleerd. En de linkse extremisten die hier in Nederland de dienst uitmaken, die zijn het daar natuurlijk he-le-maal niet mee eens. Die zouden het liefst zijn kop eraf hakken. Die vinden dat dit allemaal niet gezegd mag worden. Maar hij heeft natuurlijk gewoon vol-ko-men gelijk.
Anna: Het hangt ervan af. Soms wel.
Jeroen: Gewoon nog even aandringen.
Anna: (verzaligd) Ja. Soms nog even aandringen ja. Nu wel. Bij mij wel, nu. Bij voorbeeld. Hmmmm.
Jeroen: Een beetje weerstand bieden is onderdeel van het spel.
Anna: Soms wel ja.
Jeroen: De realiteit is dat vrouwen overrompeld willen worden. Door mannen met macht. Echte mannen. Echte mannen weten dat. Donald Trump wist dat. Maar dat mag je natuurlijk allemaal weer niet zeggen.
Anna: Hmmm. Van mij mag jij alles zeggen, Jeroen.
Jeroen: Mannen moeten weer leren mannelijk te zijn.
Anna: En een echte man wil gewoon sex. Dat is mijn vrouwelijke ervaring. Ik ben er tenminste nog nooit eentje tegengekomen die dat niet wilde, met mij. Ja, het begint altijd met mooie praatjes. Maar uiteindelijk moet puntje toch bij paaltje komen. Dan zijn ze opgewonden en dan willen ze met mij de daad stellen. Want zo’n opgewonden kerel wil altijd maar één ding.
Jeroen: Dat klopt wel zo’n beetje, ja.
Anna: En soms heeft mijn lijf daar dan ook wel zin in. Als mijn lijf het een lekkere man vindt. Als mijn lijf dat zo voelt.
Jeroen: Natuurlijk willen wij sex.
Anna: En jij komt daar voor uit?
Jeroen: Ja, daar kom ik rond voor uit.
Anna: Nou, van mij mag het.
Jeroen: Ja, dat heb ik gemerkt.
Anna: Ik vind het eerlijk gezegd ook wel een verademing.
Jeroen: Wat?
Anna: Dat jij daar gewoon rond voor uit komt.
Jeroen: Voor mijn lust?
Anna: Elk orgasme versterkt het immuunsysteem. Klaarkomen tegen corona. Ik zeg er ‘ja’ tegen.
Jeroen: Goede sex, daar ben ik helemaal voor. En een sterk immuunsysteem, daar ben ik ook helemaal voor.
Anna: Ja hè.
Jeroen: Laat vooral weten als je nog een keer wilt. Nu heel even niet trouwens.
Anna: Nog heel even niet?
Jeroen: Even bijkomen, eerst.
Anna: Moet je nog bijkomen, jongen?
Jeroen: Hmmm.
Anna: Heb ik je erg te grazen genomen, net?
Jeroen: Hmmm.
Anna: Door het meervoudig orgasme hebben vrouwen natuurlijk wel een voordeeltje. Bij het werken aan hun immuunsysteem, bedoel ik. Dat kunnen we in deze tijd wel gebruiken. Hmmm, ik voel zó dat het klopt met jou.
Jeroen: Als het lekker is, dan klopt het.
Anna: Altijd.
Jeroen: Zo werken die dingen.
Anna: Zo is dat, ja.
Jeroen: Heerlijk om te horen, trouwens, die vrije geluiden van jou over sex.
Anna: Ja hè.
Jeroen: Van jou mag ik tenminste gewoon naar Thailand op sexvakantie. Willemijn had daar moeite mee.
Anna: (afwezig) Als het lekker is dan klopt het, ja.
Jeroen: Precies.
Anna: Waar had Willemijn moeite mee?
Jeroen: Moeten we het nu over Willemijn hebben?
Anna: Wat zei je daarnet?
Jeroen: Dat het heerlijk is om jouw vrije geluiden te horen.
Anna: En daarna?
Jeroen: Ik had Willemijn niet hoeven noemen. Sorry.
Anna: Wat zei je precies?
Jeroen: Willemijn denkt gewoon minder vrij dan jij.
Anna: Minder vrij, hoezo?
Jeroen: Over sex.
Anna: Ik vroeg waar zij moeite mee had.
Jeroen: Dat zeg ik je toch.
Anna: Ik dacht even…
Jeroen: Wat?
Anna: Hoorde ik sexvakantie?
Jeroen: Wat?
Anna: Naar Thailand?
Jeroen: Nou ja, gewoon.
Anna: Ho, stop!
Anna begint zich op te winden.
Jeroen: Voorlopig kan er nog even niet gevlogen worden.
Anna: Wacht eens even!
Jeroen: Wat?
Anna: Dat vind ik niet zo gewoon.
Jeroen: Wat?
Anna: Dat gaan we niet afspreken.
Jeroen: Wat?
Anna: Ik had het over sex met míj.
Jeroen: Dat ook ja.
Anna: Naar Thailand vliegen voor sex is wel even wat anders.
Jeroen: Geld kun je ruilen tegen vanalles. Dus bij voorbeeld ook tegen sex.
Anna: Geld ruilen tegen sex?
Jeroen: De tarieven liggen in Thailand veel gunstiger dan hier.
Anna: De tarieven?
Jeroen: Het vliegticket kost bijna niets.
Anna: Dus jij gaat daar gewoon shoppen?
Jeroen: Zulke dingen tellen in een geglobaliseerde wereld-economie.
Anna: Geglobaliseerde wereld-economie?
Jeroen: Uiteindelijk gewoon een transactie.
Anna: Gewoon een transactie?
Jeroen: Beide partijen hebben voordeel. De man heeft geld en de vrouw heeft geld nodig. De vrouw heeft sex en de man heeft sex nodig. Dan is het toch simpel?
Anna: Simpel?
Jeroen: Dan kun je het een tegen het ander uitruilen. En dan is iedereen blij.
Anna: Ik vind het anders niet zo gewoon.
Jeroen: Sex geeft macht. De macht van de sex is in handen van de vrouw. En geld geeft ook macht. De macht van het geld is in handen van de man. Meestal tenminste. Dus dan kan er geruild worden.
Anna: Vrouwen hebben de sex en mannen hebben het geld? Ik dacht het niet.
Jeroen: Vrouwen creëren schaarste. Vrouwen willen ook wel sex, maar niet zo maar. Die willen daar dan iets voor terug.
Anna: Sex als wettig betaalmiddel?
Jeroen: Nou ja. Meer als ruilmiddel.
Anna: Neem me niet kwalijk Jeroen, maar ik vind het wel effe wat anders.
Jeroen: Altijd als er ergens geruild kan worden krijg je een win win situatie. Dat is hoe de dingen werken in de grote-mensen-wereld. Al zijn er natuurlijk zat linkse idealisten die dat allemaal ontkennen.
Anna: Een win win situatie? Een situatie waarin jij je geile zin krijgt zal je bedoelen.
Jeroen: Maar als het spiritueel was, een tantra cursus, in Thailand, dan zou jij het wel OK vinden? Toch? Nou, dan noem je het toch gewoon anders! Jeroen gaat op tantra retraite naar Thailand. Vind je dat dat beter klinkt? Vind ik ook best hoor.
Anna: Jeroen, nogmaals, dit gaat mij allemaal een tikkeltje te ver. En tantra is iets heel anders dan sex.
Jeroen: Gelukkig maar dan dat jij daar niets over te zeggen hebt.
Anna: O nee? Mag ik daar niets van vinden?
Jeroen: Een lekkere vrouw mag natuurlijk altijd ergens iets van vinden.
Anna: Maar jij gaat je daar niets van aantrekken?
Jeroen: Nou ja, ik heb je gehoord. Ik neem het mee in mijn overwegingen.
Anna: Ik ben geen advokaat van de kuisheid hoor.
Jeroen: Gelukkig niet.
Anna: Maar vandaag met mij, en overmorgen met een Thaise hoer. Dat is weer een beetje het andere uiterste.
Jeroen: Overmorgen nog niet. Er kan nog even niet gevlogen worden.
Anna: Dat is niet respectvol naar mij.
Jeroen: Thaise sexwerkers verdienen ook respect.
Anna: Want sexwerk is gewoon werk?
Jeroen: Precies. En daar is helemaal niets mee mis.
Anna: Voor mij is het geen gewoon werk.
Jeroen: Als je er geld mee verdient is het werk.
Anna: Hmmm.
Jeroen: En iedereen verdient toch respect?
Anna: Dat is wel zo, ja.
Jeroen: Je moet natuurlijk wel eerlijk zijn bij het afrekenen.
Anna: Ik geloof niet dat je me echt begrijpt.
Jeroen: Ik geloof dat ik jou heel goed begrijp.
Anna: O ja?
Jeroen: Echte mannen doen gewoon waar ze zin in hebben.
Anna: En echte vrouwen?
Jeroen: Die leggen zich daarbij neer. Het liefst een tikkeltje bevallig.
Anna: Mooie jongen ben jij!
Jeroen: Een beetje de aardige man spelen, dat heb ik wel afgeleerd.
Anna: Je bent inderdaad even niet zo aardig, nee.
Jeroen: De domesticatie van de witte hetero man… Daar doe ik niet meer aan mee. De heterosexuele man zit al veel te lang in het verdomhoekje. Terwijl heterosexualiteit toch eigenlijk de norm is. Maar dat mag je niet meer zeggen, tegenwoordig.
Anna begint weer te kalmeren.
Anna: Hmm, als je het zo zegt… Als jouw lijf dat zo voelt…
Jeroen: Mannen zijn mannen.
Anna: En vrouwen zijn vrouwen.
Jeroen: Juist door het verschil is er aantrekkingskracht.
Anna: Aantrekking ja. Door het verschil ja.
Jeroen: Dat is de natuur.
Anna: De natuurlijke staat.
Jeroen: En we hoeven onze natuur niet te onderdrukken.
Anna: (weer helemaal gekalmeerd) Ik voel zó dat het klopt, wat jij zegt.
Jeroen: Mannen moeten weer gewoon man kunnen zijn.
Anna: En vrouwen mogen weer gewoon vrouw zijn.
Jeroen: De heterosexuele mens moet zich weer ongegeneerd kunnen uiten. Zich niet meer de mond laten snoeren door politiek correcte linkse extremisten. Of door lesbische feminazi’s.
Anna: Ja, hè.
Jeroen: Als dat in de officiële media niet kan, dan maar ondergronds.
Anna: Jeroen?
Jeroen: Ja Anna?
Anna: Je bent wel een contrast met Lodewijk.
Jeroen: Gelukkig maar.
Anna: Ik moet er nog wel een beetje aan wennen, geloof ik.
Stilte.
Er wordt aangebeld.
Anna: Daar zul je het hebben.
Jeroen: Dat is vast Willemijn.
Anna: Niet opendoen, dan maar. De gordijnen zijn gelukkig dicht.
Jeroen: Willemijn heeft een sleutel. Die kan zichzelf binnenlaten.
Anna: Dat aanbellen was gewoon een waarschuwing vooraf?
Jeroen: Een schot voor de boeg, ja.
Anna: Wat doen we nu?
Jeroen: Tijd om ons aan te kleden is er niet meer.
Anna: Aankleden? (Kijkt naar haar rode badjas) O jee.
Gestommel op de gang. Willemijn en Lodewijk komen binnen. Ze dragen nu allebei een mondkapje.
Willemijn: (tegen Anna) Zo, hebben jullie lekker geneukt?
Anna: We … zijn net even onder de douche geweest.
Jeroen: Ja, even onder de douche.
Lodewijk: (sarcastisch) Lekker gebadderd samen?
Willemijn: (doet haar mondkapje af en snuift diep) Onder de douche geweest? Het ruikt hier anders doordringend naar sex. Het achterdek van een haring trawler is er niets bij. Konden jullie de douche-gel niet vinden?
Lodewijk: Willemijn, snap je het nou nog niet? Deze mensen ontkennen alles. De werkelijkheid doet er niet meer toe.
Willemijn: Jouw vriendin doet het anders met mijn man. Doet dat er niet toe?
Lodewijk: (rukt nu ook zijn mondkapje af) Anna had al besloten dat ze het niet meer met mij wilde. Na mijn vaccinatie.
Willemijn: Wat heeft dat er nu mee te maken?
Anna: Ik weet uit héél betrouwbare bron dat gevaccineerden je ziek kunnen maken.
Willemijn: Uit héél betrouwbare bron? Het vaccin is ineens het virus geworden? Echt on-ge-lo-fe-lijk, dit.
Anna: Dat vaccin is gevaarlijk. Veel gevaarlijker dan jullie denken. Vooral voor vrouwen. Contact met gevaccineerden gooit je cyclus helemaal in de war. Maar jullie geloven dat toch niet.
Willemijn: Nee inderdaad. Wat een kolder nu weer. Dus jij dacht, dan doe ik het voortaan maar met Jeroen, want die heeft nog geen prik gehad?
Lodewijk: Jeroen zal moeten kiezen: Geen prik en risico op ernstig covid. Of wel een prik en geen risico op ernstig covid. Maar ook niet meer onder de douche met Anna. Want die vindt dat dan héél gevaarlijk.
Anna: Jeroen is wel zo verstandig dat hij die prik niet neemt.
Jeroen: Mag ik dat alsjeblieft zelf beslissen?
Anna: Jeroen, ik weet zeker dat jij de juiste keuze maakt.
Lodewijk: Jeroen is opportunist.
Jeroen: Ik maak mijn eigen keuzes. Mijn vrijheid.
Lodewijk: Die laat zich gewoon inenten hoor. Net als Donald Trump. Zijn grote voorbeeld.
Jeroen: Bemoei je er niet mee!
Lodewijk: (tegen Anna) Hij laat zich prikken.
Anna: Nee.
Lodewijk: In het geniep.
Jeroen: Nee.
Lodewijk: Tegen jou zal hij erover liegen.
Anna: Nee!
Lodewijk: Daar kom je tegenwoordig heel ver mee, met liegen. Daar kun je zelfs president van een groot land mee worden.
Jeroen: Man, hou toch je kop.
Anna: Dit lijkt wel een overval.
Willemijn: Een overval? Dit is anders mijn huis hoor. Het grote omdraaien is weer begonnen, geloof ik. Ik heb ook jouw badjas aan, zeker?
Anna: Nu ja, sorry hoor.
Willemijn: (tegen Jeroen) Ik had niet gedacht dat ze jouw type was.
Jeroen: Wat?
Willemijn: Jij valt toch meer op Thaise snolletjes?
Anna: Waar is je respect? Voor mij? Voor Jeroen?
Willemijn: (nog steeds tegen Jeroen) Maar je dacht misschien, hier zit ook een gleuf in?
Anna: Nou ja.
Willemijn: Daar kan ik ook gerust mijn snikkel insteken?
Anna: Wat?
Willemijn: Dat vindt ze vast wel prima?
Anna: Hoe durf je!
Lodewijk: Willemijn! Zo is het wel genoeg, geloof ik.
Willemijn: (tegen Jeroen) Of heb je d’r gewoon zonder toestemming gepakt?
Anna: Niemand raakt me aan als ik het niet wil.
Willemijn: (tegen Anna) Lekker slettebakje ben je.
Lodewijk: Willemijn, hou je een beetje in, alsjeblieft.
Anna: Mijn lijf, mijn vrijheid.
Willemijn: (tartend) Lekker gewillig snolletje.
Lodewijk: (tegen Willemijn) Je hoeft haar toch niet zo te provoceren?
Anna: Mijn lijf is sa-cro-sanct.
Willemijn: Zo? Hebben we nieuw vocabulair? Geleerd van Jeroen? Sneu trolletje!
Lodewijk: Willemijn, hou daarmee op!
Anna: Dit is zó helemaal niet wat ik wil. Wat ik wil is respect.
Willemijn: Ah, respect. Wel grappig dat je dan bij hém terechtkomt.
Jeroen: Ik respecteer haar.
Willemijn: Anna, ik ken hem. En jij komt er nog wel achter.
Lodewijk: Willemijn, pak nu gewoon je mobiel, dan kunnen we hier weer weg.
Jeroen: Het zou inderdaad het beste zijn als jullie allebei weer opsodemieteren.
Willemijn: Ja, dan kunnen jullie lekker verder, samen, met rampetampen.
Anna: Willemijn, ik laat me door jou niet van de wijs brengen. Ik volg mijn intuïtie.
Willemijn: (tegen Jeroen) Heb je Anna eigenlijk al verteld dat je een hoerenloper bent?
Jeroen: Het gaat jou niets aan wat ik aan Anna vertel.
Willemijn: Daar zal ze toch een beetje aan moeten wennen.
Anna: Wat wij elkaar vertellen is iets tussen ons.
Jeroen: Wij creëren onze werkelijkheid. Samen.
Lodewijk: Dat is juist het probleem. We creëren een werkelijkheid waar alles even waar is. Dus jullie zijn alleen maar even samen in bad geweest. We creëren een werkelijkheid waar covid een griepje is. Dus de beelden van overvolle ziekenhuizen, van wereldwijde ellende, die zijn allemaal gemanipuleerd en gelogen. We creëren een werkelijkheid waar de grootste onzin diep respect verdient. We creëren een werkelijkheid waar de vaccins levensgevaarlijk zin. Maar wie dát onzin noemt verdient juist geen respect. We creëren een werkelijkheid waar waarheid niet meer bestaat. We creëren een werkelijkheid waar alles op zijn kop staat.
Willemijn: Lodewijk, dit heeft toch helemaal geen zin. Denk je nou echt dat je nog tot die twee kunt doordringen?
Lodewijk: Het is om gek van te worden. Dit is wat er gebeurt als je je verstand verloren hebt.
Anna: De vraag is wie er hier zijn verstand verloren heeft.
Lodewijk: Je draait het weer om, Anna.
Willemijn: (indringend) Lodewijk, dit heeft geen zin. Dat zie je toch?
Anna: Waarom gaan jullie niet weg?
Willemijn: Die twee zijn helemaal van god los.
Anna: Toe maar.
Willemijn: Ze klampen zich nu aan elkaar vast.
Lodewijk: (sussend) Nou ja, Willemijn.
Willemijn: Wat?
Lodewijk: Wij hebben misschien niet helemaal recht van spreken.
Willemijn: Hoezo?
Lodewijk: Op dat vlak, bedoel ik.
Willemijn: (plotseling boos) Lodewijk, hou toch je kop!
Anna: Ah, jullie hebben het ook samen gedaan?
Lodewijk: Ik ben ingeënt.
Willemijn: Nee wij hebben het niet samen gedaan.
Jeroen: En moeten wij dat geloven?
Willemijn: Wat jullie allemaal geloven interesseert mij geen bal meer.
Anna: Nou wordt ie fraai!
Jeroen: (valt haar bij) En dan hier een beetje de pilaarheiligen komen uithangen?
Anna: Een lekker stel zijn jullie!
Jeroen: Ons een beetje de les komen lezen?
Anna: Willemijn, zit het woord ‘hypocriet’ eigenlijk in jouw vocabulair?
Jeroen: Het gore lef!
Lodewijk: Misschien moeten we even ophouden met elkaar verwijten maken.
Jeroen: En met morele hypocrisie.
Lodewijk: Met elkaar hypocrisie verwijten ook, ja.
Jeroen: En met het geloven in linkse propaganda.
Lodewijk: Ik kan het ook niet helpen dat ik geen Trump vereerder ben.
Jeroen: Trump heeft veel goed gedaan voor Amerika en voor de wereld. Maar dat mag allemaal niet gezegd.
Lodewijk: Trump heeft geprobeerd Amerika over te leveren aan Poetin. En dat is net niet gelukt.
Jeroen: Die verkiezingen zijn gestolen, hoor. Door linkse extremisten. Die hebben de zaak op grote schaal geflest. Een grof schandaal is het.
Lodewijk: Als je de Trump leugens gelooft! Dat hele verhaal over de gestolen verkiezingen is van A tot Z bij elkaar gelogen. Door Trump en zijn kliek.
Jeroen: Als je de achterbakse linkse media gelooft!
Lodewijk: Onze journalisten allemaal links? Allemaal ook lid van het pedofielen-netwerk zeker? En tussen het kinderbloed drinken door hadden ze nog net even tijd over? Om de verkiezingen mee te helpen vervalsen?
Jeroen: Man, lul toch niet.
Lodewijk: Trump en zijn kliek!
Jeroen: Een cultuuroorlog. Met jou aan de verkeerde kant.
Lodewijk: Schaamteloze leugenaars.
Jeroen: Als je de leugens gelooft, ja.
Lodewijk: Ruggegraatloze opportunisten.
Jeroen: Kapotgemaakt door de media.
Lodewijk: Talentloze profiteurs.
Jeroen: Als je de linkse kranten gelooft.
Lodewijk: Gore uitvreters.
Jeroen: Wacht maar. Binnenkort wordt het allemaal duidelijk.
Lodewijk: O ja? Hoe lang moeten we nog wachten? Mogen we misschien een datum?
Jeroen: We zullen het gaan zien.
Lodewijk: Als we de kolder uit de trollen-fabrieken van Trump en Poetin blijven geloven.
Jeroen: Jij gelooft liever het fake nieuws van links.
Lodewijk: We kiezen allemaal onze bronnen.
Jeroen: En onze politieke vrienden.
Lodewijk: Die moet je tegenwoordig héél zorgvuldig kiezen ja.
Jeroen: Ik snap niet wat je bedoelt.
Lodewijk: Thierry Baudet, Wybren van Haga, Geert Wilders? De drie op ultra-rechts?
Jeroen: Zo’n beetje de enige Nederlandse politici die nog durven zeggen waar het op staat.
Lodewijk: En die gaan nu het vaderland redden?
Jeroen: Ze laten in elk geval goed zien dat de overheid faalt. En dat levert ze stemmen op. En dat kun jij niet goed hebben. Omdat jij er zelf extreem linkse waandenkbeelden op na houdt.
Lodewijk: Een mislukte corpsbal. Een gluiperige huisjesmelker. En een geblondeerde volksmenner.
Jeroen: Linkse etiketjes plakken.
Lodewijk: Lekkere politieke vrienden.
Jeroen: Die hebben tenminste lef.
Lodewijk: Politiek slijm.
Jeroen: Lef om tegen de linkse consensus in te gaan.
Lodewijk: Rechtop lopende kwallen.
Jeroen: Op elke politicus valt wel wat aan te merken.
Lodewijk: Landverraders!
Jeroen: Nou moet je toch echt gaan oppassen man!
Lodewijk: Bruinhemden!
Jeroen: Jij snapt er geen bal van, hè.
Lodewijk: Nee, ik snap er weer helemaal niets van.
Jeroen: Maar je speelt een gevaarlijk spelletje nu, jongen…
Lodewijk: NSB-ers!
Willemijn: Beetje voorzichtig zijn nu, Lodewijk.
Lodewijk: Moet ik me laten intimideren?
Willemijn: Ik ken Jeroen.
Jeroen: Wil je echt een dreun voor je harses?
Lodewijk: Dreigen met geweld, toe maar.
Jeroen: Zo meteen gaan er klappen vallen.
Lodewijk: Dat hoort er helemaal bij, ja. Fascisten!
Willemijn: Dit gaat link worden.
Jeroen: Ophoepelen, jullie! Per direkt! Nu weg allebei! Onmiddellijk! Anders gebeuren er hier ongelukken.
Lodewijk: Kom, Willemijn, we gaan weer. We hebben hier he-le-maal niets meer te zoeken.
Willemijn: Mijn mobiel.
Lodewijk: Schiet op dan.
Willemijn: Ik zal nog wel een keer terug moeten, om mijn spullen op te halen.
Lodewijk: Ja, maar dat hoeft nu niet. Kom op. Wegwezen hier.
Willemijn rommelt door de kamer en vindt in een hoekje haar mobiel. Lodewijk en Willemijn gaan af.
Doek.