Président Hollande sur la télé
Op donderdagavond 14 april werd president François Hollande anderhalf uur lang geïnterviewd op de Franse TV. De setting was (voor een Nederlander) merkwaardig: De president zat achter een bureautje alleen, met achter hem geen publiek, terwijl persentatoren en publiek als een soort tribunaal waren opgesteld. Dit was waarschijnlijk bedoeld om respectvolle afstand te creëren, maar op mij maakte het eerder de indruk dat Hollande in de beklaagdenbank zat. Die indruk werd tijdens het programma alleen versterkt.
Er waren vier gewone burgers gestrikt om de president het vuur aan d de schenen te leggen. En dat deden ze: een moeder die een zoon verloren had die in Syrie was gaan vechten, een internet onderneemster die niet uit de voeten kon met het keurslijf van de Franse arbeidswet, een boze buschauffeur die uitlegde waarom hij uit colère op het FN stemde, en een student die eraan twijfelde of hij ooit een vaste baan zou kunnen bemachtigen.
Tussendoor maakten de presentatoren nog bemoedigende interjecties: Meneer de president, vindt u nu zelf ook niet dat uw regeerperiode een grote mislukking is? Dat werk.
De commentatoren achteraf: niemand gelooft meer in Hollande.
Onze buurman Daniel, die ik de volgende dag op Lavidalle sprak: La France, c’est dificile à regner, parce que chaqu’un veut autre chose. Zo is het precies.