Bezoek aan het Zomerpaleis
Wat hier in Beijing bekend staat als Zomerpaleis is eigenlijk een heel groot park rond een uitgestrekt meer.
Vanaf de plek waar wij binnenkomen zien we aan de overkant het Paleis van een Rijk en Lang Leven. Op het meer dobberen kleine peddel- en electrische bootjes, en er varen ook drakenboten op en neer waarmee je je kunt laten overvaren naar de andere kant.
Maar wij doen dat niet; we wandelen om het meer heen, en komen onderweg lang allerlei tempeltjes met bezienswaardigheden.
Yanjing legt ons uit dat de tuin in feite bestaat uit kopie-en van beroemde tuinen elders. Een brug naar een eiland, zoals deze brug met 17 bogen, is daarvan een voorbeeld.
We komen nog meer fraaie bruggen tegen, duidelijk meer ontworpen voor het mooi dan voor het gemak van de oversteek.
Maar het park is kennelijk niet alleen om te wandelen. Het wordt ook gebruikt voor (semi-klandestiene) zwempartijen. Dit is ongeveer zoiets als in de herfst in de Amsterdamse gracht zwemmen. In Nederland vooral iets voor avontuurlijke kinderen, maar hier zijn de zwemmers volwassenen die er in georganiseerd verband op uit trekken.
In een van de paviljoens waar we langs komen klinkt klassieke muziek. Ik meen zelfs Madame Butterfly te herkennen, maar dat is misschien een wilde associatie die door de omgeving wordt opgeroepen. In elk geval is hier een gezelschap in de weer met klassiek stijldansen.
Het was me al eerder opgevallen dat Chinezen er totaal geen moeite hebben zich als groep te gedragen. Hier zie je een groep op excursie in het zomerpaleis waarvan de leden duidelijk willen laten zien dat ze bij elkaar horen. Iedereen heeft hetzelfde grijze trainingspak aan met groene strepen.
Sommige paviljoens hebben houtschilderingen met rijke details. Wij wandelen er zo doorheen, maar je zou hier jaren op kunnen studeren en steeds iets nieuws kunnen ontdekken. Hier is zomaar een houtschildering.
Beetje oorlogszuchtig, dat dan weer wel.
Uiteindelijk klimmen we op naar het Paleis van een Rijk en Lang Leven. Van bovenaf heb je een prachtig uitzicht over de daken van de paviljoens en over het meer.
Zomaar een detail van een houtschildering in het Paleis:
Beneden komen we langs de Brug van de Kennis over de Vissen, waar Yanjing en Malvin trots poseren.
Het verhaal waar dit naar verwijst gaat ongeveer zo:
Zuang Zi en Hui Shi wandelen samen langs de rivier Hao.
Zuang Zi: “Moet je eens zien hoe die vissen springen. Dat is waar vissen echt van houden”.
Hui Shi: “Jij bent zelf geen vis. Hoe kun jij nu weten waar vissen echt van houden?”
Zuang Zi: “Jij bent mij niet. Hoe kun jij weten dat ik niet weet waar vissen van houden? Maar laten we terug gaan naar de oorspronkelijke vraag. Je vroeg hoe ik weet waar vissen van houden. Door te wandelen langs de rivier Hao, de vissen te zien springen, en vreugde te voelen.”
Dit is een leuk voorbeeld voor filosofen en logici die over kennis nadenken, dus deze foto’s kan ik nog gebruiken.
Na een hele dag wandelen en trappen klimmen (waarbij het gevoel in mijn benen me af en toe herinnert aan onze tocht gisteren oer de Grote Muur) voldaan op de fiets naar huis. Als je mij zo op de fiets ziet lijk ik al een hele Pekinees, pardon Beijinees, maar dat is schijn, want ik heb de begeleiding van Yanjing hard nodig om niet te verdwalen in deze immense stad.