De Grote Muur
We hebben enorm geluk, Yanjing Wang, Malvin Gattinger, Giovanni Cina en ik, want op de dag van onze excursie naar de Grote Chinese Muur is het stralend weer. Yanjing heeft bedacht dat we met de trein kunnen gaan en op een klein stationnetje kunnen opstappen. De meeste dagjesmensen naar de Grote Muur stappen namelijk bij het hoofdstation in, en daar zijn de wachtrijen enorm. Terwijl het hier juist heel erg meevalt.
Tien minuten voordat de trein zijn tussenstop maakt moeten we ons onder leiding van een strenge stationschef opstellen in rijen voor de plekken waar de deuren opengaan.
De trein is uiteraard afgeladen vol. Gelukkig vinden we een plaatsje op de grond in het buffet-rijtuig, waar we door de grote panaroma-ramen het landschap voorbij zien schuiven.
Eerst nog een hele tijd wolkenkrabbers en flatgebouwen van Beijing, langzamerhand laagbouw met wat groen ertussen, en uiteindelijk, na bijna een uur, een indrukwekkend berglandschap.
Na het uitstappen is het nog een half uur lopen tot we bij de ingangspoort van de Muur zijn.
De Muur is werkelijk enorm. Wij gingen naar een gerestaureerd gedeelte, bij Badaling, simpelweg omdat je daar met de trein kunt komen. Maar er zijn ook ongerestaureerde stukken, en daar is een bezichtiging van de muur een echte bergwandeling. Niet dat het hier een eitje was, want de muur volgt expres de hoogste bergtoppen, met wachttorens steeds op de hoogste punten.
Het seizoen en het weer werken erg mee voor een fantastische dag. De herfst kleurt de bomen langzaamaan rood.
Het eerste stuk van de wandeling is erg druk, met voornamelijk Chinese dagjesmensen trouwens: Westerse touristen kwamen we nauwelijks tegen. Maar verderop wordt het rustig, en hebben we de muur bijna voor onszelf.
Op de terugweg wordt Giovanni belaagd door Chinese meisjes die met hem op de foto willen.
Wat de wandeling ook indrukwekkend maakt is het prachtige berglandschap rondom: de muur loopt door echt woest gebergte.
Bij de uitgang kopen Malvin en Giovanni elk een Mao pet, en het resultaat ziet eruit of ze hem altijd al op hebben gehad.
We komen nog langs wat kooien met zielige beren (die je dan tegen betaling mag voederen met stukjes appel), en besluiten dan om met de bus terug naar Beijing te gaan.
Daar sluiten we de dag af met bier en met traditioneel Beijing eten: