Wat meer foto's

Posted on October 18, 2015

Het lijkt te gaan lukken met het versturen van bestanden naar de webserver in Amsterdam. Hier komen wat beloofde foto’s.

Yanjing en zijn vrouw Guowen hebben meegedaan aan een cursus zelf bier maken Hier is Yanjing zijn bier aan het overhevelen, achter in een donker hoekje van een bierclub waar tot mijn grote verbazing zowat alle bekende Belgische biermerken op fles te vinden waren.

Na het bierbottelen zijn we met de metro naar de tuinen boven de Verboden Stad gegaan (het Jinghan Park) voor een avondwandeling. Dit is de plek waar de laatste keizer van de Ming dynastie (we praten dan over de Zeventiende Eeuw) zich verhangen heeft omdat hij inzag dat zijn zaak verloren was.

En hier staan Guowen, Yanjing en Malvin op de heuvel boven de Verboden Stad.

De Verboden Stad zie je beter op de foto waar ik tussen Yanjing en Malvin in sta.

Toen we beneden kwamen was het zeven uur en zowat donker. In de omgeving van de Verboden Stad is een meer dat letterlijk omzoomd is met barretjes, eettenten, karaoke clubs enzovoorts. Maar de sfeer was daar anders dan in het uitgaansleven bij ons. Het enige agressieve was de muziek. Snoeihard, uit grote versterkers, en tegen elkaar op. Maar verder, wat een verschil met Amsterdam. Niemand is agressief, niemand is dronken. Verderop in het park, waar je de uitgaansmuziek alleen nog op de achtergrond hoort, zijn oudere echtparen met elkaar aan het stijldansen, op muziek uit zelf meegebrachte (dit keer) bescheiden boxen, bijna in het donker, maar wel onder begeleiding van een paar dat kennelijk les geeft. Verderop is een jazzballet instructie bezig, ook met eigen muziek. Guowen vertelt me dat dit zeer populair is, vooral bij jong-gepensioneerden. De pensioen leeftijd is hier idioot laag. Vijfenvijftig voor vrouwen, rond zestig voor mannen. Dan heb je nog een half leven de tijd om ’s avonds in parken te dansen, te gymnastieken, karaoke te zingen, tai chi te doen, of noem maar op. Als ik de verhalen mag geloven loopt het op de campus van de Tsingua Universiteit soms uit de hand. De oudjes zijn tot diep in de avond aan het dansen op luide muziek, maar de jonge mensen die de volgende dag moeten werken of studeren willen gaan slapen. En dan moet je iemand die je moeder of grootmoeder had kunnen zijn gaan vertellen dat de muziek zachter moet.

Wat hier echt opvalt is dat de mensen zich met minimale middelen uitstekend met elkaar kunnen vermaken. Niemand geneert zich om zich in het groepsproces te storten. Gisteren zag ik zo’n twintig koks en koksmaatjes van de universitaire stafkantine bezig met collectieve middaggymnastiek.

Over koks gesproken: koken en eten is heel belangrijk hier. De restaurants zitten de hele avond vol, je kunt overal op straat wat te eten snaaien, en iedereen houdt op zijn smartphone bij welke restaurants de beste waardering krijgen. En dan willen ze gerust een uur of langer wachten op een plaatsje. Bij ons duurde het maar een half uur. Ruim de tijd om alvast wat lekkers uit te zoeken.

Nog een foto van het maken van de ontbijtpannekoeken:

En hier van het eten tijdens de conferentielunch vandaag:

Ik sluit af met wat straatbeelden. Hier zie je een electrische fiets annex scooter. Electrisch fietsen houdt hier in: fietsen zonder mee te trappen. Brommers en scooters met een verbrandingsmotor zie je bijna niet. Waarschijnlijk worden die langzamerhand uit de stad verbannen (moet ik nog navragen).

En tenslotte een sfeerbeeld, op het terrein van de Tsingua campus, terwijl de zon (helaas nu weer omfloerst door smog) al aan het ondergaan is.